D�il

Liam OFlaithearta

cead_mile_failte Sea-unworthy High-Water Diving Dun Laoghaire Old Dublin Howth Camus - sur la mer Joyce - Sex sur la plage Ocean Temperature Tides - Ireland, Britain. Forum [email protected]

Sc�th�n

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

An Sc�th�n001

Ar mhe�n lae samhraidh agus teas m�r ann, bh� cail�n �g ag baint bhairnigh th�os ar iocthar d�th-thr�, in aiche le gob na leice m�ire a bh� mar theorainn le taobh thoir an chuain. Bh� s� ag imeacht l�i go righin leisci�il � �it go h�it ar lorg na gceann ba mho is ba sp�isi�lta, a l�mh chl� ag coinne�il ciseoige in aghaidh a gor�in agus bior iarainn ina l�imh dheis. Bh� a sciorta gorm craptha suas thar a ghluine, a l�ine gheal oscailte ag a scornach agus a muinchill� d�bailte suas go barr gualann. N� raibh ar a cosa ach br�ig�n� beaga b�na canbh�is a raibh boinn rubair f�thu. Maidir le teas! N� raibh cur s�os ar bit ar a dhianadas. Anois agus ar�s, le d�il � bhfuaireadas, lig s� s�os � f�in go l�r ceathr�n i gceann de na poll�in dhoimhne lena rhaibh �adan na leice tollta. Gach uair a chromadh s� tar eis �ir� as an s�ile, le faobhar an bheara a sh� idir t�in bairnigh agus an carraigh, scairteadh an fliuch�n ar craicheann �rga a loirgn� nochtaithe faoi sholas lonrach na gr�ine. Bh� corrdhos d� fionnghruaig ag sileadh lena grua agus iad sl�ochta le allas. Nuair a bh� an chiseoig l�n, shi�il s� s��s go bruach na leice, sheas s� ar mhaol�n agus breathnaigh s� isteach sa bfarraige chosmarbh f�thi le lagar tuirse agus b�al leathoscailte. Cail�n r�bhre� dea-dh�anta! Dar l�n an leabhair! Bhi s� caol, ard , gan sm�l, gan easpa, gorm na mara ina s�ile agus �illeacht an r�is ina leicne. N� baileach go raibh s� f�s ina mnaoi, c� go raibh a f�s tughta agus dh� thoirt chruinne an mh�ithreachais m�nlaithe go dath�il ar cl�r a brollaigh. Bh� neamheolas an mhaigdeanais go l�irglan i snua a ceannaghaidh agus s�rt eagla dothuighte ann fr�isen roimh m�or�ilt a dualgais bhanda: ar n�s �adain bhl�tha nua-oscailte ag creachn� i bhfuarsholas an mheidhneachain agus ag tn�th le teas misni�il an lae. Bh� an taoille tar �is iomp�. Mar bheadh scamh�g mhillteach ag at agus ag traothadh faoi mh�rtharraingt an�la, bh� ioml�n na farraige ag �ir� an�os go tobann os comhair a cos agus ag titim sios ar�s, gan sos gan aiteall. Le gach �ir� do chrocta� amach caol d�reach an folt feamainne a bh� ag f�s go tiubh as �adan na carraige. D'fannadh na dois fhada s�nte go dl�th le ch�ile ar bharr an uisce tamall�n beag b�deach; ar n�s sciorta dearg curtha le folach uaithne na mara. Ansin do sh�it� s�os iadh le gach titim, n� go bfagta� noctaithe iadh i dteannta na carraigh duibhe, gealuisce ag sileadh leo agus iadh ag leasradh go br�d�il faoi sholas rinceach na gr�ine

An Sc�th�n002

A Dhia Mh�ir an Iontais! Chuir spr�achadh agus gluaiseacht agus bogthorann ceolmhar na farraige m�obh�n ina ceann. Bh� boladh l�idir g�armhilis na feamainne ag gabh�il ar a cuid feola mar a bheadh f�on. Th�inig fonn ocrach uirth� � f�in a scoileadh s�os le bruach na carraige agus imeacht l�i go deo faoi leithead cumasach na mara, s�nte go s�mh ar bharr na dtonn, gan fios d� laghad ag a hintinn ar a dualgas n� ar dhoil�os na tsaoil. D'fhan s� mar sin idir codladh agus d�iseacht, ag tabhairt tola don d�il aisteacht a bh� ag cur samhnais uirth�, n� gur ��righ an taoille an�os go tobann thar an mbruach agus go doirteadh a tormach isteach faoi cheann tal�n. Chuaigh an maol�n faoi uisce leis an ruathar sin.Rug neart an ts�ile greim suas thar r�it�n ar an gcail�n. Nuair a mhotaigh s� an fuaireadas ag teangabh�il lena cosa, d'imtigh an aist�l di agus phreab a cro� le eagla. Sh�igh s� an bior i gcorr na ciseoige agus as go br�ch l�i suas ar fuaid leice. N� raibh ach tr� choisc�im tugtha aici nuair a sheas s� ar�s agus � ag creathn� le n�ire, faoi gur aontaigh s� le d�al a bh� ag bhaint le g�irsi�lacht ar bhealach �igin dothuigthe. Scaoil s� ciumhais a sciorta s�os thar a loirgn� agus dhn s� a l�ine ag a scornach. Ansin do choinnigh s� uirthi suas agus cruashi�l f�iti. Bh� �octar na leice brataithe le mionphoill agus a h�adan m�chothrom chomh g�ar le b�al scine. Bh� s� go r�dheachair bealach a dh�anamh thairis gan treascairt. Dar fia! N� raibh aon bheann ag an gcail�n si�d ar a dheacracht. Bh� s� chombh acla� le gabhar. Suas l�i faoi rith te reatha agus an n�ire � tiom�int, ag l�imneach gan str� � starr�n go starr�n n� gur shroich s� an talamh r�idh, tuairim le leath bealaigh �n mbruagh go bun na haille m�ire a bh� mar theorainn leis an t�r. Sin � an �it ar leagadh � fe dheireadh, ar chaonach sleamhain a bh� ag f�s as an m�nleic. Chaith s� uaithi an chiseoig agus � ag sciorradh i ndiaidh a cos isteach � bpollan doimhin. S�os l�i n� gur bhuail s� t�in an phoill agus an tuisce suas thar � mullach.

An Sc�th�n003

N�or n�ire a bh� uirthi ach fearg nuair a th�inigh s� amach as an uisce, fliuch b�ite � cheann go cois. Thosaigh s� ag bogchaoineach�n agus ag caitheamh uirthi f�in go d�ocasach, mar gheall ar a chuid seaf�i bheit ciontach leis an timpist. Bhailigh s� na bairnigh a doirteadh ar an leic,chroch s� l�i ar�s an chiseog agus rinne s� ar an mbaile go mallchosach, a cheann f�ithi agus corrdheor ag sileadh lena s�ile. Nuair a bh� s� in ngar don aill sh�as s� agus bhreathnaigh s� s�os ar a chuid �adaigh. A Dhiabhail �lainn! Bh� a balcais� dl�ite lena craiceann mar bh�adh culaith shn�imh.Cheap s� gurbh fhearr di iadh a chaitheamh di, le triom� ar an leic,ar eagla go nd�anfadh s� c�is mhaghaidh di f�in ag gabh�il imeasc daoine faoina leith�id sin de cumra�ocht. Soir l�i faoi bhun na haille n� gur shroich s� bruach scailpe m�ire.Leagh s� uathi ansin an chiseog agus bhreathnaigh si timpeall uaithi go haireacht. N� raibh duine n� beith�och le feiscint, soir n� siar, � gc�lr�id na h�ithe iarg�lta sin. N� raibh ann ach an aill ard ag �ir� suas d�reach lena c�l, leithead m�r maol na leice amach roimpi agus an fharraige ghl� gheal ag �nfairt go deireadh na sp�ire. C� an call a bh� le imn�? N� raibh an t-�an f�in ag gabh�il thart san �it si�d i mbolg marfa an lae. Bh� meall�in mh�ra mhillteaca ina nduirling le bun na haille agus p�ire de na cinn b� mh� caite go dl�th in aghaidh a ch�ile os cionn na scailpe; mar bheadh d�on t�. Isteach l�i sa bproclais seo agus chaith s� di go craiceann. Amach l�i ar�s, lom nochtaithe, a cuid �adaigh idir l�mha aici agus � ag creathn� le c�thaileadais faoi bheith gan folach.Sc�r s� na balcais� ar mhaol�n thaobh amuigh de pholl�n tana�.Sheas s� ansin i ngar don scailp lena corp a thriom�, a l�mha ag cl�dach a brollaigh go ci��ul agus � ag breathn� thart timpeall urthi; chomh amhrasach le gabhar a mbeadh mionn�n � bhfolach aici.

An Sc�th�n004

Aie! Aie! A Dhia na bhFeart! N� fhaca s� riamh roimhe sin ioml�n a coirp nochtaithe. Bh� a chumr�ocht gearrtha amach go f�or fao�n an uisce ag an aist�l solais, gach uile bhall agus mionl�ne m�nlaithe i gcruth a n�d�ire go beo sol�ir ithe. Chonaic s� go raibh s� go h�lainn; ach chuir a �illeacht scanradh uirthi agus n�ire. D'iompaigh s� uaidh go tobann agus m�rghluiseacht a cuid fola ag cur lagair uirthi. Amach l�i as an bproclais agus rinne s� ar a cuid �adaigh. Le m�id a deifre, sciorr s� ag gabh�il thar an bpoll�n tana�. Caithead s�os � ar chl�r a droma imeasc an chaonaigh. Nuar a rinne s� iarracht ar �ir�, d'imigh an meabhair asti. D'fhan s� mar sin ar feadh tamaill�n faoi lagar trom, a l�mha scartha amuigh uathi, a s�ile d�nta, a ceann crochta suas in agaidh an bhruaich agus uacthar a coirp thar bharr uisce. Aie! Aie! Anois bh� teas na gr�ine ag gabh�il urthi gan sos, n� go chuir s� a corp agus a hanam faoi cheannas ioml�n a nirt.Nuair a dh�isigh s� as an lagar, thug s� toil go santach agus go meidhreach don s�mhas abh� uirthi. D'fh�g s� a s�ile d�nta, d'oscail s� a b�al agus thosaigh s� ag meangadh g�ire. Ansin tharraing s� osna fada tr�na cuid fiacal agus bhain s� serradh as a g�aga, � sleamhn� anonn agus anall i measc an chaonaigh theola� a bh� chomh m�n le s�oda in aghaigh a craicinn. Aie! Aie! A chail�s m�or�ilteach an bheo! Anois chuimhnigh s� go br�d�il ar an �illeacht a chonaic s� in aist�l na sceilpe. Ghlac s� go fonnmhar leis an ngloiteacht a bhronnadh uirthi, le r�n diamhair a cur � bhfeidhm. Aie! Aie! Maighdean ghl�geal ag �nfairt faoin ngrian i gcaonach s�od�il agus gan eagla d� laghad uirthi roimh dhoil�os an iompair.
ar ais blog na mara ar_aghaidh